انقدر درگیر بودم این مدت که دیگه اکانت پی اینجم رو چک نمیکردم. صبح دیدم یه ایمیل اومده که آی دی کارتمو آپدیت کنم. گفتم شاید خبریه. چک کردم دیدم اوا پی اینجم اپرو شده!
خیلی خوشحال شدم. خیلی. به نظرم برام یه مایل استون مهمی تو کانادا بود. آفرین به خودم!
عصرم همسری پسرا رو برد استخر و بهم گفت خونه ای؟ گفتم اره باید یه ریپورتی اماده کنم. گفت شاید دوستش بیاد از خونه یه چی بگیره. منم از حموم دراومده بودم و حوله پیچ بودم. پرده رو مات کردم و گفتم به دوستت بگو از در حیاط،بیاد برداره و من حال ندارم لباس بپوشم درو باز کنم!
مشغول کارم بود که در زدن و دوستم دم در با شمع و کیک برای تولدم سورپرایز کرد. اصلن انتظارشو نداشتم خصوصا که نی نیش تازه هفته پیش بدنیا اومده بود. خلاصه کلی حال کردم با نی نی قشنگش و کیک خوردیم و رفتن.
پسرا و همسری هم برام کارت گرفته بودن و راکت تنیس! همون چیزی که میخواستم. دیگه بریم تو کار تنیس! راکت خودم سنگین بود و بهونه ای بود که نرم تنیس.
صبح هم نیم ساعت زودتر پاشدم یه ورزش سبک کردم. میخوام هر جوریه به ورزش به چشم یه چیز واجب مثل مسواک زدن نگاه کنم. سختم نگرفتم که عادتشو ایجاد کنم.
تبریک میگم مینو جان بابت گرفتن مدرک P.eng :*
راجع به ورزش و روتین سازی ورزش هم باهات موافقم واقعا باید به چشم یک کار ضروری بهش نگاه کنیم تا بتونیم انجامش بدیم. منم دوباره بعد یک وقفه ورزش رو شروع کردم و حال روحی و جسمیم عالیه.