تابستون تقریبا داره تموم میشه و ما حسابی ازش استفاده کردیم. یکی از بهترین کارها شروع تنیس بود که چقد دوسش داشتم و هی دست دست میکردم. دیگه تقریبا عصرا راهی کورت کنار اقیانوس میشیم و حسابی عرق میریزیم و کیف میکنیم! 

کلاسای پاییز بچه ها رو هم ثبت نام کردم و خوشبختانه اینسری به موقع اقدام کردم و جا نموندم از چیزی:) دیگه اینکه مشغول خوندن کتابی هستم که باید امتحانشو بدم و همسری میگفتن این تموم شه بعدیو شروع میکنی تمومی نداره که😄

کلی مهمونی عقب افتاده داشتم که تند تند ردیفی پشت سرهم دعوت کردم و بازم چندتایی موندن که فعلا ویکندامون پر هستند و مدل وسط هفته ای نیستن! پس باید صبر کنم سر فرصت دعوتشون کنم.

با پسرا رفتیم خرید که کیف و کفشای مدرسه رو بگیرن و شازده خیلی شیک گفت کوله نمیخره چون کولش سالمه و نمیخواد با خرید چیزی که لازم نداره به محیط زیست اسیب بزنه🤪 تو کی بزرگ شدی اخه بزنم لهت کنم و من به حرفش گوش دادم!

امروز هم خونه مدیر افیس بیچ پارتی بود و جل الخالق تو حیاطشون ساحل داشتن😁 خیلی خوش گذشت و به خودم اومدم دیدم چقدر عوض شدم چقد دیگه اصلا مساله نیس برام تو محیط هایی که فقط و فقط انگلیسی زبان هستن باشم و محاوره ای حرف بزنم. نه تنها مساله نیست بلکه اصلا بهش فک نمیکنم! چقدر زود ادم اخت میگیره به محیط! چقدر زود رسیدم به وقتی که دارم رانندگی میکنم و به مسیر فک نمیکنم و یهوو میبینم رسیدم به مقصد! دیگه میشه شهرت و کشورت و بدیش اینه خیلی کم یاد ایران میافتی و ارتباط با ایران کم میشه و حس میکنی دیگه کاملا رها شدی! رها شدی به معنی اینکه تعلقی نداری بهش و جای دیگه ای شده خونت!

مساله اصلی این روزام بچه هام هستن! به طرز عجیبی دارن بزرگ میشن فکراشون رفتاراشون حرف زدن هاشون و حتی فیزیکشون! به شدت دلتنگ میشم بابتش! نمیدونم همه مادرا همچین حسی رو تجربه میکنن؟ چرا از الان که کنار من هستن دلتنگشونم!

خیلی خیلی له رسیدیم خونه و تو راه برنامه هایک فردا رو چیدیم و میریم مانت داگلاس. شاید حسش بود صبونه رو بزنیم تو کوله و اون بالا بزنیم بر بدن!