بخش بچه ها:
باید بگم تو این بخش زیادی خسته امممم دلم یه مرخصی میخواد، فسقلی به شدت وابسته هستش و دایما غر میزنه. اهی واقعا از شنیدن بی وقفه صداش عصبی و تحریک پذیر میشم. شازده هم تا چیزی طبق میلش نباشه میزنه زیر گریه و خودشو میکوبه زمین. که طبیعت این سنش هست. وای خب بجاش فسقلی به شدت پیشی کوچولو و دوست داشتنیهه و هی میاد بغل آدم و خودشو می ماله به آدم. شازده به شدت با ادب و متین و با هوش هست. کلا اگه براشون وقت کافی بزارم خوبن و خوبم!!! دلیل بهانه گیری هاشون فقط منم!! من بد باشم اونا هم بدن.من خوب باشم اونا هم عالی ان. رای شازده یه برنامه هفتگی از کارایی که میتونه انجام بده نوشتم و زدم رو در یخچال. ایشاله که تو بهتر سپردن کردن وقتمون و بازی هامون مفید فایده باشه!
بخش زندگی:
خوب پیش میره. قشنگ معنای بلوغ در زندگی رو میفهمم. همسرم رو به شدت دوسش دارم و به شدت دوسم داره. مسایل لوس از زندگیم خارج شده. حرفای چرت زده نمیشه و این عالی هستش. به یه پختگی خوبی رسیدیم.
بخش کار:
کار اداره نه برام سختی داره و نه از نظر روانی باهاش مشکلی دارم. مرخصی زایمان پی در پی و موندن تو خونه و مسیولیت دوتا بچه داشتن و از همه مهمتر مادر شدن آدم رو بزرگ میکنه. خیلی راحت واقعیت رو میپذیرم.
کار دومم که برای خودم شروعش کردم رو زیادی بهش وقت میگذارم. مثل همه کارهام که اولش خودکشی میکنم ولی خب به ازای وقتی که براش میزارم از پیشرفتم راضی هستم و پریروز اولین سفارش رو گرفتم برای تبلیغ با مبلغ خیلی خیلی جزیی کارشو انجام دادم.
خودم:
باید یاد بگیرم به هر چیزی به اندازه ارزشش وقت بگذارم. نا گفته بخشی از تلاشهامون برای رفاه اقتصادی بچه هامون هستن. ولی خب چه فایده که در ازای اون از وقت گذرونی با بچه هام بزنم و به کاراهام برسم!!! بدم میاد که از خودم که داره کودکیشون تموم میشه و من لذت باید شاید رو نمی برم. قول میدم که ساعت کاریمو مشخص کنم و از بچه هام نگذرم. وقتی صداشون در میاد یعنی محبت و توجه میخابن. تو کارت غرق نشوووو
